Persoonlijke groei en zelf-ontdekking: van ratrace naar back-to-basic

Deze reis van zelf-ontdekking met mijn gezin – een groener leven, dichter bij de natuur en onszelf, weg van de hectiek en terug naar de essentie – heeft mij geholpen verborgen delen van mezelf te vinden. Verstopt onder lagen van ‘moeten’ in onze snelle samenleving. Onder diepgewortelde overtuigingen over wat succes betekent en vragen als ‘wat verwacht de maatschappij van mij?’ 
In dit blog deel ik een klein stukje van die innerlijke ontdekkingstocht. En de lampen waar ik tegenaan liep, de bagage die ik onbewust meezeulde.

Wandelend in de bergen, in contact met natuur komen brengt contact met het innerlijk teweeg. Persoonlijke groei en zelfontdekking: van ratrace naar back-to-basic in de natuur.

Hardlopen naar nergens

Een pad van 30 jaar onderwijs, opleidingen en loondienst bracht me onbewust tot de grenzen van mijn kunnen. Ik deed wat er van mij gevraagd werd op de werkvloer, ging verder dan mijn functieomschrijving, wilde iedereen helpen en vooruit brengen. Maar elke werkomgeving beëindigde de samenwerking te snel: redenen als over-kwalificatie of miscommunicatie leidden altijd tot een muur waar ik tegenaan liep. En zo liep mijn carrière keer op keer vast. 

Meiske op kantoor van haar moeder, dansend op de tafel. Midden in de ratrace, weg van persoonlijke groei en zelfontdekking.

Toen mijn laatste baan eindigde in een sfeer van ongemak en gebrek aan transparantie, bleef ik achter met een diep onbegrip. Van mijzelf, voor de ander. Van de ander, voor mij. Dat gevoel van onbegrip nam ik mee. In de auto. Naar de bergen, het groen, de rust. 

Hier deel ik hoe ik worstel om werk en ontspanning te combineren. Hoe ik onbedoeld het leven van de ratrace meeneem naar de rust van de bergen. 

Met dat ongemak en onbegrip in hoofd en hart zat ik daar, tussen de vervallen boomgaard en de verwilderde moestuin. Langzaam baande ik me een weg naar zelfinzicht. Wie ben ik? Wat maakt mijn hart blij? Waar verlang ik naar?

Persoonlijke groei komt na zelfbewustzijn. Maar persoonlijke groei en zelf-ontdekking, komen tot dat zelfbewustzijn, vereist een berg aan innerlijk werk. 

Tussen de elementen van het water uit de put, het vuur in de houtkachel en de aarde onder mijn nagels van de moestuin, kwam ik in contact met mezelf. Heel voorzichtig. Want ik moest eerst door een dikke laag van intense vermoeidheid heen. 

Quote: Obstakels blokkeren niet het pad, ze zijn het pad. Zelfontdekking als sleutel tot een gelukkig leven en persoonlijke groei.

Ik ga op reis en neem mee…

Die Arlette die altijd maar doorging, is gaan zitten. Naast haar jongere zelf. En ziet beetje bij beetje welke zware, gevulde rugzak ze al die jaren heeft meegedragen. Hoe meer ik doorraasde en voorbij ging aan het innerlijk werk van persoonlijke groei en zelf-ontdekking dat op mij wachtte, hoe zwaarder mijn rugzak werd.

Is jouw rem ook wel eens ingetrapt? Liep bij jou ook alles plotseling in de soep? Had je dromen te over, plannen genoeg, maar kon je simpelweg niet meer vooruit? 

Ik ben gaan zitten. Eerst nog vol hoop achter mijn laptop. Met uitzicht op de vallei. Het oneindige. Maar al snel sloot ik de laptop. Ik had geen zin meer om te produceren in plaats van te creëren. Om iets af te leveren, iets nuttigs te doen in plaats van te delen met de wereld wat ik écht wilde brengen. 

Ik voelde moeheid. En ik miste… mezelf. Die vallei was getuige van mijn tranen. In de rust van de ochtend liet ik alles los. Van planningen en strategieën tot verwachtingen en ballast.

Rat race midden in de natuur: hardwerkend op basis van externe overtuigingen in een omgeving die appelleert aan innerlijke waarden. Zelfbewustzijn is de sleutel tot persoonlijk groei.

Zelf-ontdekkingsreis: Op de plaats rust.

Nu ben ik bij mezelf. Hoe ik mijn dagen vul? Met rusten. En haken. Niet omdat ik per se wil haken, maar omdat ik merk dat ik moeite heb met rusten. Mijn creatieve geest blijft net zo snel, evenveel ideeën produceren. En elk idee is een startsein in mijn lichaam. Een impuls om in actie te komen. Van idee naar uitvoering in een fractie van een seconde.

En dat haakwerk houdt me op de bank. Bij mezelf.

De drang om in beweging te komen is een overblijfsel van ‘maar ik moet toch iets doen, anders ben ik nutteloos…’. Ik heb nog veel te leren. Zo moet mijn verlangen eerst rustig door het filter ‘wil ik dit zelf, wil ik dit echt, wil ík dit doen of wil iemand ánders het graag gedaan hebben en is mijn aan-knop ingedrukt?’ heen. 

Persoonlijke groei en zelfontdekking: rust nemen en handwerken om tot jezelf te komen. Een plaatje van een haakwerkje, thee en kaarsen.

Ik neem de tijd voor zelfbewustzijn en groei.

Dus alles gaat op de schop. Wat een prachtige ontdekkingsreis! Terug naar de basis. Terug naar de kern.  Terug naar de natuur. Terug naar mijn eigen natuur. Los van de ruis van de ratrace. De ruis die zo geïnternaliseerd is geraakt.

Omdat die ontdekkingsreis onlosmakelijk met mij verbonden is, omdat ik merk dat het lijkt of bijna heel de generatie van mijn leeftijd in het Westen ooit met een burn-out te maken heeft gehad, omdat ik graag schrijf, lezen jullie af en toe wat van de paadjes waarop ik afdwaal. De route die mijn reis neemt met bestemming: me senang voelen in eigen lijf en leven.

Vodemo se!
Vodemo se!
Deel deze pagina

Haak aan!

en ontvang tips, recepten, inspiratie en meer voor een gezonder, groener leven in je rijtjeshuis of op je landgoed

Arlette ronde afbeelding

Wat leuk dat je hier bent!

Ik neem je mee op onze ontdekkingsreis: tussen stad en platteland, tussen Nederland en Kroatië, tussen supermarkt en moestuin & voedselbos, tussen 24/7 wifi en offline leven en tussen ratrace en slow living!

Je vindt hier recepten, DIY tutorials en tips voor natuurlijker, (zelf)bewuster, duurzamer en ontspannener leven in de ratrace of in het groen van je homestead.

Liefs,
Arlette

Translate »